Array
(
    [id] => 409
    [date] => 2019-03-13
    [doi] => 10.14691/CPPJ.20.1.65
    [title] => Status podejścia narracyjnego we współczesnej psychologii
    [title_en] => STATUS OF NARRATIVE PSYCHOLOGY IN CONTEMPORARY PSYCHOLOGY
    [authors] => Urszula Tokarska
    [abstract] => 

W zależności od przyjętej perspektywy oglądu, z jakiej rozważany jest status podejścia narracyjnego we współczesnej psychologii, ujawniają się zróżnicowane wobec niego postawy. Stopień przychylności: akceptację zasadności oraz konstatację możliwości i ograniczeń, wynikających z wykorzystania kategorii narracji w obszarze psychologii, można rozpisać na kontinuum przebiegającym od skrajnej negacji do euforii. Częściowo zasadna krytyka podejścia narracyjnego wydaje się jednak zarazem obnażać liczne (brzemienne w konsekwencje) słabości współczesnej psychologii jako nauki. Należą do nich m. in. oderwanie od filozoficznych korzeni w refleksji nad człowiekiem, poszerzanie zakresu tematycznego eksperymentalnych poszukiwań kosztem jego pogłębiania oraz prymat metody nad podejmowanymi (często wielokrotnie powielanymi) tematami badawczymi. Wyrafinowane projekty badawcze często nie pozostają w znaczącym związku z doświadczanymi przez współczesnego człowieka problemami czy dylematami, z tym, co on sam uznałby za istotne. Podejście narracyjne nie stanowi, rzecz jasna, ani alternatywy, ani też remedium na wszelkie niedostatki współczesnej psychologii. Wydaje się jednak uwrażliwiać na zasygnalizowane powyżej niebezpieczeństwa i zasługuje, zdaniem autorki, na poddanie życzliwemu oglądowi i wieloaspektowej ocenie.

[abstract_en] =>

Depending on the assumed notion perspective, from which the status of narrative approach is considered in modern psychology, diverse attitudes towards it are revealed. The level of favor: acceptance of validity and ascertaining the possibilities and limitations following from the use of narration category within the area of psychology may be written as a continuum stretching from extreme negation to the euphoria. Partially justified criticism of the narrative approach, however, at the same time seems to expose numerous (fraught with far-reaching consequences) weaknesses of contemporary psychology as a science. These include, among others, detachment from philosophical roots in the reflection on human, expanding the thematic scope of experimental search at the expense of deepening it, and the predominance of method over undertaken (often repeatedly duplicated) research topics. Sophisticated research projects often do not relate to the problems or dilemmas experienced by modern man, they do not refer to what the human would regard as crucial. The narrative approach does not obviously constitute an alternative or a remedy for all shortcomings of present psychology. Nevertheless, it appears to sensitize to the above indicated threats and, in the author’s opinion, deserves being submitted to kind consideration and multifaceted assessment. 

[keywords] => psychologia narracyjna, status wiedzy psychologicznej [keywords_en] => narrative psychology, status of psychological knowledge [file_path] => /files/articles/2014-20-status-podejcia-narracyjnego-we-wspczesnej-psychologii.pdf [okladka] => psychologia_teoretyczna_ogolna_i_metodologia.jpg [rocznik] => Rocznik: 2014 Tom: 20 Numer: 1 [strony] => 65-71 )
status-podejcia-narracyjnego-we-wspczesnej-psychologii

Status podejścia narracyjnego we współczesnej psychologii

okladka
STATUS OF NARRATIVE PSYCHOLOGY IN CONTEMPORARY PSYCHOLOGY

Urszula Tokarska

DOI:10.14691/CPPJ.20.1.65

Rocznik: 2014 Tom: 20 Numer: 1
Strony: 65-71

W zależności od przyjętej perspektywy oglądu, z jakiej rozważany jest status podejścia narracyjnego we współczesnej psychologii, ujawniają się zróżnicowane wobec niego postawy. Stopień przychylności: akceptację zasadności oraz konstatację możliwości i ograniczeń, wynikających z wykorzystania kategorii narracji w obszarze psychologii, można rozpisać na kontinuum przebiegającym od skrajnej negacji do euforii. Częściowo zasadna krytyka podejścia narracyjnego wydaje się jednak zarazem obnażać liczne (brzemienne w konsekwencje) słabości współczesnej psychologii jako nauki. Należą do nich m. in. oderwanie od filozoficznych korzeni w refleksji nad człowiekiem, poszerzanie zakresu tematycznego eksperymentalnych poszukiwań kosztem jego pogłębiania oraz prymat metody nad podejmowanymi (często wielokrotnie powielanymi) tematami badawczymi. Wyrafinowane projekty badawcze często nie pozostają w znaczącym związku z doświadczanymi przez współczesnego człowieka problemami czy dylematami, z tym, co on sam uznałby za istotne. Podejście narracyjne nie stanowi, rzecz jasna, ani alternatywy, ani też remedium na wszelkie niedostatki współczesnej psychologii. Wydaje się jednak uwrażliwiać na zasygnalizowane powyżej niebezpieczeństwa i zasługuje, zdaniem autorki, na poddanie życzliwemu oglądowi i wieloaspektowej ocenie.

psychologia narracyjna, status wiedzy psychologicznej